Drie maanden geleden schreef ik dat ik aan het verhuizen was – naar weer een tussenstop.
Deze week verhuisde ik naar het eerste huis waar ik alleen woon. Een huis dat ik niet deel met anderen.
Eigen woonkamer.
Eigen badkamer.
Eigen keuken.
Eigen wc…
En zelf de kleur kiezen voor op de muur 😉
In de huidige context zeg ik: wat een luxe!
Maar ik had mijn ruim 15 jaar aan woningdelen niet willen missen.
Van 12-koppig studentenhuis (vrouwen) naar 5 meiden en een muizenfamilie, naar een woongroep op de Wallen (inclusief nieuwe muizenfamilie). En nog 13 andere adresen ertussenin.
Mijn mening? Van woningdelen heb ik veel meer geleerd dan van mijn Bachelor studie:
– Effectief ruzie maken
– Écht praten
– Grenzen aangeven
– Verschillen per individu waarderen
– Mijn grenzen in (afwezigheid van) hygiëne
– Er -zijn- voor anderen, op goede én slechte momenten
En wat ik eraan overgehouden heb? Veel van mijn allerliefste vrienden. Bij elk van hen voelt het als thuiskomen.
Maar eerlijk is eerlijk, woningdelen gaat niet altijd over rozen. Toen ik mijn nieuwe huurcontract tekende voelde ik de stress van me afglijden.
Dus voor nu, na 15+ jaar woningdelen inclusief andermans zooi en viezigheid… voel ik me een prinses in mijn geheel roze woonkamer (ja, echt, helemaal roze).
Ik schrijf bijna dagelijks op LinkedIn over #peoplepleasen #grenzenstellen #neezeggen en #coaching om je te inspireren weer tijd, ruimte en energie te maken voor jouw dromen.